Rozwiązanie stosunku pracy

Umowa o pracę może zostać rozwiązana zarówno przez pracodawcę, jak i przez pracownika.

Wypowiedzenie stosunku pracy przez pracownika może nastąpić z dowolnego powodu lub całkowicie bez podana przyczyn.

Wypowiedzenie przez pracodawcę możliwe jest wyłącznie w przypadkach określonych w Kodeksie Pracy m.in.:

• rozwiązanie przedsiębiorstwa lub części zakładu,
• przeniesienie pracodawcy lub części zakładu,
• zakaz wykonywania dotychczasowej pracy przez pracownika na podstawie orzeczenia lekarskiego wskutek wypadku przy pracy, choroby zawodowej lub zagrożenia chorobą zawodową,
• potwierdzona orzeczeniem lekarskim długotrwała niezdolność pracownika do dalszego wykonywania dotychczasowej pracy,
• w przypadku wystąpienia przyczyn wypowiedzenia ze skutkiem natychmiastowym lub
  w przypadku rażącego naruszenia ustawowych obowiązków pracownika

Czeski Kodeks pracy przewiduje okres ochronny, w którym pracodawca nie może dokonać wypowiedzenia m.in.:

• gdy pracownik jest na zwolnieniu lekarskim oraz po rozpoczęciu pobytu w sanatorium,
• w przypadku żołnierzy rezerwy w trakcie ćwiczeń - od momentu doręczenia powołania aż do upłynięcia 2 tygodni od ich zwolnienia z ćwiczeń,
• w trakcie długotrwałego oddelegowania pracownika w celu sprawowania urzędu publicznego,
• podczas gdy pracownica jest w ciąży lub na urlopie macierzyńskim lub  na urlopie wychowawczym,

Wypowiedzenie porozumienia o czynność pracy  (Dohoda o pracovní činnosti) może nastąpić na podstawie porozumienia stron lub na podstawie wypowiedzenia. Okres wypowiedzenia wynosi 15 dni, licząc od dnia doręczenia wypowiedzenia drugiej stronie.

Po zakończeniu stosunku pracy czeski pracodawca ma obowiązek wydania pracownikowi tzw. dokumentu ewidencyjnego ubezpieczenia emerytalnego (evidenční list důchodového pojištění - ELDP) oraz świadectwa pracy (potvrzení o zaměstnání). Osoba poszukująca pracy i zarejestrowana w urzędzie pracy otrzymuje zaświadczenie osoby ubiegającej się o zatrudnienie (průkaz uchazeče o zaměstnání).